Fikret Kızılok - Gönül

Geçer derler ya hep... Ben de biliyorum  geçer elbet.
Unutmak denen büyülü bir yetenek bahşedilmiş her birimize. Unuturuz elbet, ona şüphe yok da...
Bazen kolay unutursun işte,farkına bile varamazsın unuturken. Ama bazen  de çok acıyarak unutursun, unutmaya başladıkça daha çok acıtır canını. Tam unuttum bitti dersin bir anda tekrar keskin bir kağıt kesiği gibi ince ince sızlatır parmak uçlarını. Kağıt kesiği ne kadar acıtabilir ki dersin, yine de düşünmeye devam edersin. Bilirsin unutulur her şey, o en acıtanı da unutulacaktır elbet. Ama işte bir yandan da çaresizliğin, pişmanlıkların, acıların ayrı ayrı unutmak istemediğin şeyler olmuştur zamanla. İşte orada akıl yavaş yavaş devreden çıkmaya başlar. Kalp de değildir seni yöneten aslında. Çılgınlığın esirisindir sadece. Bir insan bunu kendine niye yapar ki dersin, sonra sen de anlam veremezsin. Kim bilir belki de acıdan zevk aldığın içindir...

N.