Sen benim hayallerimin erkeği değilsin, hiç olmadın. Ben kolay mutlu olurdum, memnun etmesi kolay bir kadındım. Edemedin. Hep kırdın, hep üzdün. Parçalarımı birleştirmekle de ilgilenmedin hiç, sarılıp "Sana aşığım" dersen geçer sandın. Nitekim geçti de. Ama bu saçma bir yöntemdi ve beni buna alıştırdın. Şimdi en çok sarılmalarını özlüyorum. Sana sarılmayınca acım geçmiyor. Madem gittin bari kollarını götürmeseydin. Çirkin ellerini de bana bıraksaydın, yenmiş tırnaklarını... Gülümsemeni bi de defalarca uğruna yalvarttığın. Bırakmışken gözlerin de bende kalsaydı bari. Keşke seni bana bıraksaydın. Bana geriye bir tek ben kaldı. Paramparça bir ben...